از شبی که نگذشت

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

صبغه الله

خدایا چقدر خوبه که شما ما رو دوست داری در حالیکه ما ازت یه عالمه توقع داریم...
من خیلی راه دارم تا شبیه شدن بهت..
من هنوز بین توقعات آدم‌ها ازم، خسته و رنجور میشم... اهل گریز میشم...
اما تو خوب بلدی خدای ما بنده‌های کم کار پر توقع باشی...

از ضعف‌های رشدآور :)

اولاد هم چیز جالبیست
آدم در برابرش هم ضعیف است آنقدر که درماندگی را تجربه می‌کند
و هم احساس می‌کند با لبخند‌هایی که از او می‌گیرد می‌تواند تمام قله‌های جهان را فتح کند...
‌ مقلا حالا که پسرچه حالش اینطور است
حس می‌کنم با هر سرفه و نفس کشیدن صدا دارش بخش از روحم تمام می‌شود.. قلبم خنج کشیده می‌شود... و چیزی در درونم مدام درد می‌کند... 

تلنبار

خدایا
از این حجم کارهای عقب مانده‌ی تلنبار شده‌ی روزافزونِ خنج انداز بر روح و روان به خودت پناه میبرم 

بلکن وسعتی ببخشی‌تا این روح سرگردان قرار گیرد و تیک امور را بزند

زیرا که ادامه این وضعیت اثری جز اشفتگی و استیصال بیشتر و بیشتر ندارد... 

باتشکر از شما خدای مهربان و رسیدگی‌های به موقع شما