می‌باید که نیست...

ظُلمِ شب را شانه دِلدار می‌باید که نیست
سوگِ دل را دلبری غَمخوار می‌باید که نیست

- لیلا مقربی -

ناگفته

هزار صحبت ناگفته در نگاه من است
ولی دریغ که ‌این شوق در نگاه تو نیست

علیرضا بدیع

اگر..

اون هایی که دوستشان داریم اگر این راز دل ما را می‌دانستند که فقط کمی دل دادنشان به ما چه،چقدر شوق در رگ های ما جاری میکند، حتما کمی مهربان تر بودند...

از روزها

با شعار آدم‌اگه نخوابم هم نمیمیره، وارد دوره جدیدی از زندگی می‌شویم
باشد که زمانش برکت داشته باشد

برای دیگری

برای رسیدن دیگری به شادمانی عمیق، نه حتی سطحی چقدر حاضریم‌رنج به جان بخریم؟

چه بخواهیم...

قطع نشدن اتصال ما با خدا خیلی مهمه... 

یه چیزی که تو تاریکی زندگی بسه نور برامون

تو دلهره ها بشه امیدمون 

تو سختی ها بشه پناهمون

تو خوشی ها بشه همدممون 

وقتی نباشه، تا باختن، تا تموم شدن فاصله ای نیست

الهی خدا تو دل هممون پررنگ باشه، آنقدر که تو لحظه لحظه زندگیمون حضورش رو حس کنیم... 

 

تار و پود

وقتی یکی میاد تو زندگی ما
وقتی عزیز میشه برامون
میره میشینه کنج قلب
انگار شده بخشی از تارو پود ما...
حالا فاصله که بگیره، جایی که باید باشه نباشه، انگار بخشی از ما رو برده با خودش..‌ مثل لباسی که نخ کش میشه، جاش میمونه ها... اونجوری جاش روی قلب ما میمونه...
وقتی شدید تار و پود کسی، بمونید براش...

استاد تراز

استاد دانشگاهی که ایمیل میزنی بهش جواب میده گلیست از گل های بهشت

در میکده

نذر کردم گر از این غم به در آیم روزی
تا در میکده رقصان و غزل خوان بروم