اعصاب

حقیقتا گاهی باورم میشه آستانه تحملم برای یکی دو نفر در دنیا تعریف باشه و برای بقیه ادم ها اعصابی ندارم رسما
نفر دوم هم مطمئن نیستم.اولی رو مطمئنم ولی 💜

اندر پیچ و خم‌های کار ۱

اینجا میگم و میرم
واقعا با اقایون همکاری کردن
سخته
تفاوت ذهن ها خودش رو نشون میده
زمان برای خدنم ها طور دیگری میگذره برای اقایون جور دیگر
قرار گذاشتن سر قرار موندم هم متفاوت میشه معنیش

دوماه پایانی

تقریبا دو ماه مانده تا ۲۴ سالگیم تمام شود...
این دوماه را کمی جدی تر و سخت تر باید گرفت...
وقت کم است، کار بسیار...
الغرض التماس دعا

تجسم واقعی خیال

اینطور هم نیست که همه حرف‌های ما به اجابت نزدیک نباشد
نه خیر...
به عنوان مثال دیشب داشتم فکر میکردم چقدر وقت‌هایی که سرم شلوغ است را دوست دارم
مثلا ان هفته ای که شب‌ها به زور سه ساعت وقت برای خواب پیدا میکردم
چقدر این سبک زندگی پرکار برایم جذاب است...
با این خیال ها سر میکردیم که صبح استاد عزیزی تماس گرفتن
و لیستی از کارها برایمان ردیف کردند
این‌ها را گذاشتیم تنگ کارهای قبلیمان...
دیدیم که بله... مجدد داریم میرسیم به چیزی که میخواستیم

مهمون ناخونده

میدونی بعضی غم‌ها
میان که بمونن
یه جا پیدا میکنند کنج قلب ما و میشن یه مهمون ناخوانده که باید یاد بگیریمش... بپذیرمش و با بودنش تا کنیم...

این فرجک القریب؟

بعضی وقت‌ها فکر میکنم
من چقدر کوچکم برای تحمل این غم... برای سر و کله زدن باهش... برای اینکه بدانم هست و با بودنش زندگی کنم...
سخت می‌شود بعضی روزها.. نفس گیر ... جانکاه..‌

.
آخدایا آن گشایش بعد از  یُسر کجاست؟؟
آن آرامش بعد از طوفان کی میرسد؟؟
خدایا بگذرون این روزها رو زودتر...

رنگ بزن

رنگ بزن بر لب این خنده دل‌مرده من...

الحاح...

بگذارید به حساب کم طاقتی...
اینکه ما هر چقدر بزرگ شویم، دهگان و یکان سنمان زیاد شود...
باز در برخی خواسته‌هایمان می‌شویم کودکی ۴، ۵ ساله که پا می‌کوبیم روی زمین...
شما خودتان گفتید لایُبرِمُهُ الحاحُ المُلِّحین...در جوشن کبیر، همان آخرهایش که ما ۹۹۰ و خرده‌ای دفعه شما را صدا کردیم و فکری شدیم نکند اذیتتان کنیم، ناگهان این اسم مثل آب روی آتش می‌شود که نه... شما بیشتر از این حرف‌ها ما رو دوست دارید...
این پاکوبیدن روی زمین‌های ما...
این بچگانه خواهش کردنمان...
این‌ها همه برای شما که خدایید دشوار نیست... اصلا چه بسا دوست داشتنی هم باشد...
ما هم گله نداریم از این نشدن، فقط دعایمان همان هست...
تا کی شما به اجابتش نزدیک کنید...
به هر حال باز می‌گوییم ما شما را داریم و این امیدمان به داشتنتان دلگرممان می‌کند

معجزه

خدایا 

برای تو که سخت نیست معجزه کنی

حالا نه که معجزه، اما این گره را باز کن... 

برای من هنوز گره است و حل نشده...

باورت داریم

ما ایمان داریم به شما
به خدایی شما قسم ایمان داریم...
در حادثه‌ها میشکنیم
زیر بار علت و معلول زندگی گیج و گنگ کمر خم میکنیم
اما ایمان داریم
اگر این ایمان نباشد
در آن اوج بلا و استیصال چه کار میتوانیم بکنیم
به که پناه ببریم
به چه دلخوش کنیم
اگر یادمان نباشد که خدایی تو هست
اگر یادمان رفته باشد که شما هر لحظه مراقبی، اصلا خودت کافی هستی برای ما...
ما اگر ندانیم تو مهربانی با ما، در این باسا وضراء زندگی، چگونه سراپا می‌مانیم....

ما باورت داریم... خودت کمک کنیم بگذریم از دل این روزها...