تفاوت عمده ما بانسل قبلمان شوقمان به زندگی است...
ما شوقمان را گم کرده ایم. بین یک مشت تکنولوژی و امکانات اسیر شده ایم و انگار هیچ چیز ته دلمان را عمیقا شاد نمی کند.... کمتر کاری را با شوق انجام میدهیم...
اما پای خاطرات مادربزرگ که مینشینم شوق و دوق زندگی کردنش را در خط به خط زندگی اش میتوان دید... از صبح به صبح صاف کردن کرسی گرفته تا بزرگ کردن 6 تا بچه اش... مهمانداری کردن هایش و همه چی..
حتی حالا که نتیجه دارد... آنقدر که حوصله سر وکله زدن با این کولوچه ها را دارد جوان تر هایش ندارد.
