تو می‌مانی و من

آدم هر چقدر عِده و عُده اطرافش داشته باشد..
باز خداوند بازی را طوری می‌چیند که در آن لحظات سخت، در آن اوج‌ استیصال، جایی که حتی مجالی برای گریه نیست، خودش باشد و بنده‌اش...
خودش دست‌های رحمتش را باز کند و بنده طفلکش را در آغوش بگیرد...