نسیم خنک رهایی

دیشب داشتم فکر میکردم، چقدر سینه‌ام برای این همه غم، برای این اضطراب‌ها تنگ شده است...
البته که دلخوشی‌های این روزها، کنار غم‌هایش کم نیست... و غم‌هایش هم غم نیست... فقط من توانم کم است و ظرفم خالی...
هی زیر لب می‌خواندم
برای این هم غم بگو، چه کنم
و امروز کسی در خلال حرف‌هایش می‌گفت ما در زمان بی امام زندگی نمی‌کنیم... اینطور نیست که ما از نور الهی دستمان دور باشد... یسمع کلامی و یردون سلامی...
و چقدر این اعتقاد رهایی بخش است... انگار که نسیمی وزیدن گرفت، و غبار از دلم برداشت...