رونوشت به آقای روح الله

من فقط به انقلاب ۵۷ فکر میکنم... .به روح بلند آقای روح‌الله که همه را دور خود جمع کرد... 

که آرمانش بلند بود... که هیچ ارزشی را ضد ارزش نکرد... 

که آغوشش گشود برای هر کس آزاده است..‌ 

آقای روح الله ما شرمنده شماییم... 

ما اگر هر چه خوبی در انقلاب شما بود را بانگ زده بودیم، حال روزگارمان به سامان‌تر بود... 

نه که بگویم به جایی می‌رسند این مدعیان آزادی که حتی رسم ازادگی نمی‌دانند.. نه اما دلمان گرفته از غربت.. از این روضه‌ها که به تصویر کشیده شده است در شهر... از لاله دمیده بر خون جوانان وطن... 

آقای امام روح‌الله ما دلمان به تنگ آمده از این غربت هر چند زیر لب زمزمه میکنیم و نرید انمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعهلم الوارثین...