مُشتی از این روزها

شب‌ها برای اینکه دندان درد امانم را نبرد، یک ژلوفن خود را مهمان می‌کنم و گرنه از دم دم های صبح دیگر درد مجالم نمی‌دهد...
.
سویه جدید کرونا اینطور است که ابتدا سرعت انتقال بوده و سپس ویروس شده، لذا دسته جمعی آن را گرفتیم... و از زیبایی‌های زندگی جمعی همین مریض شدن های دسته جمعیست.. البته که باز خدا را شکر که ضعیف است...
.
روزها به اشپزی، رسیدگی به وضع بیماران حاضر در محل میگذرد...
استراحت دو سه روزه بعد از شکست پیاپی از گرفتن مصاحبه‌ها، ده روز دیگر را هم ضمیمه خود کرد و همین بازگشت به کار را سخت کرده است...
.
جمعه شب اول محرم است ومیخواستم همه کار تا ان زمان تمام شده باشد که کاش بشود...
.