کم نخواهیم

من در زندگی ام یک خوشبختی بزرگ داشتم...
بزرگ به وسعت آنکه اگر جایی می‌شکستم، می‌توانستم دلخوش کنم که جایی، وقتی برای نفس کشیدن هست...
اما از دست دادمش... نمی.دانم در این سالی که گذشت چه کردم که روزگارم اینچنین ورق برگرداند... البته که ما سراسر تقصیریم....
شب‌های قدر پارسال کم خواستیم... کم گفتیم کم ما را زیاد کنید... یحتمل جا انداختیم بگوییم که آنچه به خوبانت می‌دهی به ماهم بده...
و آه از این همه حسرت....