انحطاط

بشریت به انحطاط خودش نزدیک شده است و در این رسیدن هر لحظه با خودش می‌گوید السابقون السابقون...
از مرگ آدمی دیگر خوشحال شدن، از مرگ دیگری بهره کشی کردن جز لاشخور بودن، جز پایان انسانیت چه معنی دیگری می‌دهد؟؟؟؟

ساعت شنی جهان

دیروز استوری گذاشته بودن دعاشون کنید ریه‌اش رو ویروس درگیر کرده و امروز رو همون استوری زدند بخوانید فاتحه‌ای...
.
زمان دیگر برای ما نمی‌ایستد...
هر روز بی‌رحم‌تر از قبل عقربه‌هایش می‌دود...
کاری ندارم برای آدم‌های اطرافتان چه کردید و این جمله همه گیر را که شهر بوی مرگ میدهد دوستت دارم هایتان را بگویید را چقدر زمزمه کردید و چفدر عمل
.
حرف این است که ما برای کاری به جهان امده ایم و حالا ساعت شنی انگار دار به اخرهایش میرسد.. وقت کم است برای ادای دینمان به این زندگی...

ابد و یک روز

هیچ وقت فکر نمیکردم اینجوری درگیر فیلمی بشم که وقتی تموم شد با همون بار اول دیدنش اسم و ویژگی شخصیت‌هاش یادم بمونه...(نامبرده حتی وسط سریال هم اسم شخصیت ها را فراموش میکند) میتونم بگم نهایت فردا اطرافیانم از دستم دیوانه خواهند شد بسکه درباره اش حرف میزنم...
ابد و یک روز ماجرای یک معتاد نیست.... زندگی است... و خب تلخ است و واقعی...
یه جاش میگه: لعنت به خونه ای که بزرگتر نداره...
کاش میشد برای هر کسی که باید بذارم ببینه... ندیدنش براشون آفته

همین

میدونی ما حتی اگه فقط بفهمیم دوست داشتن بقیه رو،
فقط همین فهمیدنش
دنیا رو قشنگ‌تر میکنه‌‌...

بالاخره شب ارزوعه یا چی؟

حالا بگن شب آرزوها
ولی شب رغبت‌ها قشنگ‌تره واقعا...
فک کن تو امشب میری دم خونه خدا... بعد خدا بغلت میکنه میگه بگو فدات شم
بعد تو میگی من امشب اومدم فقط یه چی بخوام
اونم اینکه دلم فقط شما رو بخواد... دلم همش سمت شما باشه... شوقش برای شما...
بعد خب حق داره خدا ذوق کنه از این خواستمون دیگه
بعد مستجابش کنه
اون وقت چقدر حال دلمون خوب میشه...
یا منتهی رغبه الراغبین

نور دهم یا به عبارتی نور دوزادهم

هادی اگر تویی
که کسی گم نمی‌شود...
.
غربت حرم شما جای خود... اصلا بگویم روضه‌ی مکشوف
ولی این غربت، حس ناب عجیبی دارد...
وارد حرم که می‌شویم انگار نگاهی تو را می‌کشد سمت خودش...
نگاهی با آوای پیش بیا... اینجا برای تمام بغض‌های تو، آغوش ضریح باز است
برای حرف‌های فروخورده‌ات گوش شنوایی هست...
.
خب حالا با کیلومترها فاصله چاره‌ای نیست مگر اینکه چشم‌هایمان را ببندیم و دلمان را راهی کنیم...

ماه من

ماه من، غصه چرا؟!

تو مرا داری و من هر شب و روز، 

آرزویم همه خوشبختی توست!

.

.

ماه من 

غصه اگر هست بگو تا باشد! 

معنی خوشبختی، بودن اندوه است...

این همه غصه و غم، این همه شادی و شور

چه بخواهی و چه نه، میوه یک باغند.

همه را با هم و با عشق بچین...

ترس

آیا کسی را آنقدر دوست داری که از جهان نترسد؟

ایطو وضعیه

و خب میدونی دنیا جای قشنگی نیست وقتی اینجوری بین آدم‌هایی که بخشی از وجود مان فاصله میندازه... 

زمین تیره و تاره وقتی بناش روی فاصله‌هاست... 

وقتی تمام سهم ما از داشتن آدم‌هایی که دوسشون داریم فقط حرف زدن گاه به گاه از پشت این تلفن‌هاست... 

وقتی تمام حرف‌هامون پشت حنجره‌مون می‌مونه...

زمین جای قشنگی نیست... 

 

مجلس چندم

همیشه فکر میکردم انتخابات پرشور فقط ریاست جمهوریست
ولی این انتخابات رسما همه معادلات ذهنیم را بهم زد...
از تمام هیاهوی قبلش، خود روزش و بعدش‌...
ما حافظه تازیخیمان ضعیف است ولی کاش هیچ کدام از درس‌های این انتخابات را یادمان نرود...
کاش مثل صدا و سیما که یکهو یادش می‌آید ماه رمصانی هست، با انتخابات به صورت پدیده ناگهانی برخورد نکنیم...
کاش فرزندانمان، انقدر قوی باشند که با هیال راحت مملکت را دستشان بسپاریم...