برای بلندشدن

نمی‌دانم بین مفهوم عادت و روتین چه تفاوتی وجود دارد.‌اما داشتن کارهایی از جنس روتین و خود را ملزم به انجام آن کردن به رشد ظرفیت روانی کمک می‌کند.
این که اگر در آستانه فروپاشی بودیم خودمان را مجبور کنیم که کارهایی را انجام دهیم، به برگشت ما به زندگی در روزهایی که سخت می‌گذرد کمک می‌کند.‌
اینکه حوصله هیچ کاری نیست ولی باید روتین‌هایی تیک بخورد، به مقابله با بی‌حوصلگی می‌آید.‌و ابرهای گرفته روزگار را زودتر کنار می‌زند.
تداوم انجام روتین‌ها به آدم یاد می‌دهد غم داشته باشد ولی زندگی کند.‌خشم تا بیخ‌گلویش آمده باشد ولی پای روتین‌های بماند.‌ اشک بریزد ولی تیکی که باید بزند را بزند‌. دلش فقط ماندن زیر پتو بخواهد اما بلند شود و‌چند کار انجام دهد.
کم کم آدم یاد می‌گیرد زندگی بین همین غم و شادی‌هاست. وقتی که فراغتی باشد خیلی در کار نیست در این دنیا