ما برای رها شدن از این‌حجم کار عقب مانده
نیازی به تعطیلی مدرسه نداشتیم که اگر داشتیم باید امروز تمام کارها تیک میخورد نه اینکه چنین گوریده شود...
ما به یک ساعتی آرنورد احتیاج داشتیم
گوشی خاموش
قطعی اینترنت
تا بلکن تمام شود این همه کار عقب افتاده که فقط اعصاب و روانمان را مخدوش کرده است و در عمل حتی لحظه‌ای پایش نمینشینیم که مبادا کم شود از حجمشان...
دیوانه‌ایم ما...
نه از سر لجاجت با بقیه نه اما دلم نیست وقتی چیزی را همه تعریف میکنند یا میبینند من هم سراغش بروم...
البته که این وسط در دین این فیلم کارگردان هم موثر است.. مثلا من هیج وقت فیلم های اصغر فرهادی رو نمیبینم...
ولی امشب دیدم
فروشنده را...
در بهتم...
فارغ از موضوع
فرم کار، متن... نقش‌ها..قاب‌بندی‌ها... تک تک جملات.. مه چی درست و در حای خود بود.. از هر نشانه ای به موقع کمک گرفته میشد.. هر صحنه که تمام میشد چالشش در ذهن تازه شروع میشد...
کسی مثل اصغر فرهادی، با ایدئولوژی متفاوت از ما حرفش را میزند... دنیا میبیند... قبولش میکند چون رسانه میفهمد...
آن وقت ما، با این همه حرف نزده برای جهان... یکی بینمان نیست رسانه بلد باشد... ۴۰ سال است که کسی نیست...
بزرگتر داشتن لازمه این زندگی پرپیچ و خمه...
هر آدمی ، به یه بزرگتر احتیاج داره که تو لحظه‌های حساس و بحرانی، تو اون نقطه باریکی که گاه بین درست و غلط هست کمکش کنه...
هر جمعی یه بزرگتر میخواهد... خانواده بزرگتر میخواد... گروه، تشکل هر چیز این شکلی بزرگتر میخواد... مدیر نه‌ها... بزرگتر
بزرگتری که بزرگتری کردن بلد باشه... حواسش به همه باشه... بتونه به موقع به داد بقیه برسه... جمع کنه آدم‌ها رو کنار هم... نگه داره رابطه‌ها رو ... کارو جمع کنه...
من کم ندیدم جمعی‌هایی که از سر همین بزرگتر نداشتن پاشیدن...
شیرازشو از هم گسسته و به هر دری میزنم درست نمیشه، چون من کوچیکتر از اونم که بخوام درستش کنم...
حالا میدونی مهم چیه اینکه
آدم بزرگتر بودن بلد باشه... اینو رسالت بدونه حتی...
هعی... همین
