سلامی‌ چو بوی خوش آشنایی

دو هفته است که می‌خواهم بیایم کرکره اینجا را بالا بکشم و باز پشت گوش می‌اندازم
بین همه کارهایم مثل ساعت هشدار از ذهنم رد می‌شود که کرکره بودن را بالا نکشیدی که. مگر قول نداده بودی باز تلاش کنی برای نوشتن و باز نمی‌آمدم
اینجا نوشتن را دوست داشتم اما همواره این جنجال درونی برایم بود که اینجا را چه کسی می‌خواند؟ آدم‌هایی که دوستشان دارم به اینجا سری می‌زنند. بقیه که می‌خوانند نسبتشان با این کلمات چیست و از این قسم
حالا پیروز از این جدال می‌خواهم بنویسیم.

پس
سلامی دوباره از این تریبون به هر کس که اینجاست و می‌خواند و یا خواهد خواند.